Չնայած ուրիշի գիտելիքը կարող է մեզ ինչ-որ բան սովորեցնել,
Իմաստուն լինում ես միայն սեփական իմաստությամբ:
Միշել Մոնտեն
Աշխարհը մտել է նոր դարաշրջան: Ինչպիսի՞ն այն պետք է լինի: Շատ բան կախված է մեզանից: Քանի որ ինչպիսին մարդն է և նրա գործունեությունը, այդպիսին էլ աշխարհն է, որը նա ստեղծում է: Ժամանակակից կրթությունը անհնար է պատկերացնել առանց անհատին անդրադառնալու: Պահանջ է առաջանում շարունակաբար կատարելագործել կրթական գործընթացի կառուցվածքը, նրա մեթոդները, մտցնել նոր էլեմենտներ կրթական խնդիրների կատարման ընթացքի մեջ:
Որո՞նք են մեր իրական նպատակները դասի ընթացքում . միգուցե պայմաններ ստեղծել անհատի զարգացման համար: Այս հարցի շուրջ տեսակետները կարող են տարբեր լինել :
Մեր օրերում դրված նպատակներին հասնելու համար անհրաժեշտ է օգտագործել այլ փիլիսոփայություն կրթական գործընթացը կազմակերպելու համար: Ուսուցումը պետք է կազմակերպել սովորողի նպատակաուղղված գործունեության միջոցով, հաշվի առնելով նրա անհատական հետաքրքրությունները և նպատակները: Որպեսզի սովորողը ընկալի գիտելիքները, որոնք իրեն հետագայում անհրաժեշտ են , նրան անհրաժեշտ է իր առջև դնել և լուծել իր համար արժեքավոր խնդիր` վերցրած կյանքից, կիրառել նրա լուծման համար որոշակի գիտելիքներ , այդ թվում նաև նոր , որոնք դեռ պետք է ձեռք բերի, և արդյունքում ստանալ իրական, շոշափելի արդյունք:
<< Պատկերացրեք աղջիկ, որն իր համար զգեստ է կարել: Եթե նա հոգի է դրել իր աշխատանքի մեջ, աշխատել է պատրաստակամությամբ , սիրով, մտածել է զգեստի ձևը, ինքնուրույն կարել է , ապա սա հենց տիպիկ նախագծի օրինակ է, այս բառի ամենամանկավարժական իմաստով>>: Այսպես է գրել 1918 թվականին <<նախագծային մեթոդ>>-ի հիմնադիրներից մեկը Ուիլյամ Հերդ Կիլպատրիկը:
Այսպիսով, նախագծային մեթոդի հիմքում ընկած էր հետևյալ գաղափարը` աշակերտների ուսումնա-ճանաչողական գործունեության ուղղվածությունը դեպի արդյունքը , որին հասնում են սովորողի համար այս կամ այն գործնական կամ տեսական առումով նշանակություն ունեցող պրոբլեմի լուծման շնորհիվ: Արտաքին արդյունքը կարելի է տեսնել, հասկանալ, օգտագործել գործնականում: Ներքին արդյունքը` գործունեության փորձը, կդառնա սովորողի անգնահատելի ձեռքբերումը, որը կմիավորի նրա գիտելիքները և կարողությունները:
Նախագիծը միշտ ենթադրում է ստեղծագործական գործունեություն:
Նախագծային գործունեության ընթացքում պետք է պայմաններ ստեղծել, որպեսզի սովորողները կարողանան.
– ինքնուրույն և հաճույքով ձեռք բերել անհրաժեշտ գիտելիքներ տարբեր աղբյուրներից
– սովորել օգտագործել ձեռք բերած գիտելիքները տարբեր գործնական խնդիրների ժամանակ
– զարգացնել իրենց հետազոտական կարողությունները` բացահայտել խնդիրը, հավաքել տեղեկատվություն, վերլուծել, վարկածներ առաջարկել, ընդհանրացնել:
Նախագծային գործունեության ընթացքում .
– ուշադրության կենտրոնում սովորողն է, նրա ստեղծագործական ընդունա-կությունների զարգացումը
– նախագծի վրա աշխատելու անհատական ռիթմը ապահովում է յուրաքանչյուր սովորողի զարգացման իր աստիճանը
– սովորողները կատարում են ինքնուրույն գործունեություն
Նախագծային գործունեության արդյունքում պետք է լուծվի խնդիր, որը ձևակերպվել է հենց սովորողների կողմից: Հաճախ մենք ինքներս ենք ձևակերպում խնդիրը, որը սովորողները պետք է լուծեն: Իսկ խնդիրը, որը մենք ձևակերպում ենք, կարող է անհատապես հետաքրքիր չլինել նրանց համար: Նախագծի թեման պետք է ձևակերպվի այնպես, որ նրանում սովորողը կարողանա տեսնել թաքնված խնդիր: Ինչպե՞ս սովորողներին բերել խնդրի ձևակերպմանը: Դա կարելի է անել հարցերի միջոցով: Հաճախ որպեսզի պատասխանեն այդ հարցերին , սովորողները հնարավոր է չտիրապետեն բավարար տեղեկատվության: Եվ դրա համար նրանք պիտի ծանոթանան անհրաժեշտ նյութին:
Այս մեկ տարվա ընթացքում , 4-5-րդ դասարանի սովորողների ուսումնական գործունեությունը հենց այսպես էլ կազմակերպվել է :
Զարինե Պապոյան 